หลักเกณฑ์ที่ 3 : ป่าสงวนแห่งชาติ ป่าคุ้มครอง และพื้นที่ในความรับผิดชอบของกรม ป่าไม้นอกเขตป่าสงวนแห่งชาติที่มีแนวเขตชัดเจน ทับซ้อนเขตห้ามล่าสัตว์ป่า ให้ใช้แนวเขตตามกฎหมายของแต่ละหน่วยงาน


คำอธิบาย ป่าคุ้มครอง กำหนดเป็นป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองและสงวนป่า พ.ศ.2481 ป่าคุ้มครองจะกำหนดเป็นป่าสงวนแห่งชาติ ตามมาตรา 36 ของพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 พื้นที่ในความรับผิดชอบของกรมป่าไม้นอกเขตป่าสงวนแห่งชาติที่มีแนวเขตชัดเจน เช่น พื้นที่อนุญาตให้ส่วนราชการหรือเอกชนใช้ประโยชน์ พื้นที่สวนป่า ป่าชุมชน เป็นต้น เขตห้ามล่าสัตว์ป่า กำหนดเป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่า ตามแผนที่ท้ายประกาศกระทรวง รัฐมนตรีเป็นผู้ประกาศ ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2503 หรือพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 แล้วแต่กรณี มีทั้งหมด 67 แห่ง อยู่ในความรับผิดชอบของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช การทับซ้อนของป่าสงวนแห่งชาติ ป่าคุ้มครอง และพื้นที่ในความรับผิดชอบของกรมป่าไม้นอกเขตป่าสงวนแห่งชาติที่มีแนวเขตชัดเจนกับเขตห้ามล่าสัตว์ป่า ให้ใช้แนวเขตตามกฎหมายของแต่ละหน่วยงาน

ดังนั้น แนวเขตที่ดินของรัฐ (ONE MAP) คือ ขอบเขตที่โตกว่าระหว่างป่าสงวนแห่งชาติ ป่าคุ้มครอง และพื้นที่ในความรับผิดชอบของกรมป่าไม้นอกเขตป่าสงวนแห่งชาติที่มีแนวเขตชัดเจนกับเขตห้ามล่าสัตว์ป่า